Vandaag zijn we gesplitst in drie groepen: natuurkunde, wiskunde en informatica/informatiekunde.
Natuurkunde
Natuurkunde moest heel vroeg opstaan, namelijk om 5 voor half zeven voor het hostel staan. We gingen namelijk naar Brookhaven National Laboratory (BNL), ergens in het midden van Long Island, en dat deden we met de auto omdat er geen goede ov verbinding is. Tot onze verbazing en verwondering kregen we een gigantische rode SUV, die Hugo met plezier bestuurde. De andere helft van de groep zat in een kleine Nissan, bestuurd door Rob. Na een avontuurlijke route kris kras door New York en een iets minder interessante route over Long Island, waar sommigen nog wat bijgeslapen hebben, kwamen we aan bij een legerbasis. BNL is namelijk gebouwd op een voormalige legerbasis en dat was nog wel te zien. We moesten eerst langs een politiepost voordat we het terrein op konden. Daar aangekomen kregen we een introductiepraatje over wat ze daar allemaal doen, in een mooi zaaltje met chille directeurstoelen en gouden tafels. Ook moesten we een contractje ondertekenen voor de beveiliging. Daarna werden we door twee mensen over het terrein begeleid, door een grappig mannetje met een geel hesje en een wat oudere, bebaarde fysicus. Ten eerste gingen we naar het net nieuwe Nanomaterials lab, waar we een hoeveelheid dure microscopen te zien kregen en werd verteld dat het ook verhuurd werd aan bedrijven die daar gebruik konden maken van de faciliteiten. Daarna gingen we naar de overkant waar de NSLS I was. Dit is een Synchrotron Light Source, waar men met versnelde elektronen elektromagnetische straling (licht) produceert en dat gebruikt voor het onderzoeken van materialen: van eiwitten tot heup protheses en computer chips. We kwamen daar eerst aan in een soort mini lobby. Waar men uit kon kijken op de kleinste elektronenversneller ring, waar ook de experimenten om heen stonden. Daar stond ook een bordje met “Don’t feed the scientists”. Toen kwam er iemand van de U.S. Department of Commerce die hier samenwerkte met de U.S. Department of Energy. Hij vertelde wat over de organisatie en de bouw van de daarnaast gelegen nieuwe NSLS II, wat een zelfde soort instrument is wat 10.000 keer de intensiteit van de vorige zal produceren. Daarna gingen we de kleine ring bekijken en legde daar het een en ander uit over de experimenten. Tussen al de indrukwekkende instrumenten waren knuffels van Pino en Elmo gestopt. Hierna konden we lunchen, waar we naar toe gingen met de auto en duidelijk werd dat iedereen daar op het terrein met de auto ging lunchen in de cafetaria op het terrein. Het aanbod was uitgebreid en we hebben daar ook goed gebruik van gemaakt. Na de lunch gingen we naar STAR, een van de 4 detectoren van de RHIC (Relativistic Heavy Ion Collider), een deeltjesversneller zoals in CERN, maar dan iets kleiner. In de detector botsen de twee deeltjesbundels en word gemeten wat er uit de botsing komt. Helaas was er tijdens ons bezoek een experiment aan de gang, waardoor we de detector zelf niet te zien kregen. Deze was vanwege de straling die daarbij vrijkomt afgeschermd met een dikke muur. Wel konden we aan de muur zien hoe groot de detector zelf was, wat best indrukwekkend was aangezien hij meer dan 10 meter breed en hoog is. Bij die muur kregen we wat uitleg over de experimenten van een natuurkundige die er al meer dan 20 jaar werkte, maar helaas was dit niet zo goed te verstaan omdat er nogal veel lawaai was door het experiment. Daarna mochten we even in de controlekamer van de detector rondkijken. Er was niet heel veel te zien, alleen veel computers, maar het was wel vet dat we er zomaar in mochten. Na dit reden we naar een obscuur gebouwtje waar men allerlei natuurkundig onderzoek deden. We bekeken eerst een 15 jaar oude grote elektronenmicroscoop, waar men liet zien wat men daarmee kon. Toen lieten ze wat hoog temperatuur supergeleidende materialen zien, die er uit zagen als simpele metalen plaatjes. Ze zijn dan ook eigenlijk alleen interessant bij zeer koude temperaturen. Daarna gingen we naar een ander experiment. De Molecular Beam Epitaxy, wat uitgelegd werd door een moeilijk verstaanbare, met zwaar Aziatisch accent pratende fysicus, waardoor het niet echt duidelijk werd wat het was, maar vermoeidheid door voorgaande dagen had ook enig effect op het concentratievermogen. Hierbij was het programma bij Brookhaven afgelopen en gingen we weer op weg naar New York. Onderweg (zowel de heen als de terugweg) konden we handig gebruikmaken van de carpool lane, waar in de drukke spits niemand op reed (Amerikanen rijden blijkbaar allemaal alleen). Na een interessante kijk op de buitenwijken van New York (met name Queens) kwamen we weer bij het verhuurbedrijf aan en konden we weer naar het hostel.
Wiskunde
Wiskunde kon iets langer uitslapen en is naar de City University of New York gegaan. Daar kregen ze eerst een saai praatje van twee studenten en een rondleiding door een gebouw waar elke verdieping precies hetzelfde eruitzag. Daarna konden ze een college over algebraïsche topologie bijwonen, maar het was vrij lastig en veel mensen hadden de voorkennis niet, dus de meesten zijn na de eerste helft weggegaan. Deze groep is tijdens de tweede helft nog met die 2 studenten naar een hangplek gegaan waar ze heel veel blackboards en whiteboards hadden. Daar hebben ze nog een wiskundig probleem bedacht en samen met de studenten opgelost. Dat was het einde van het programma, maar ze hebben eerst nog met z’n allen de New York public library bezocht, de grootste bibliotheek van Amerika. Hierna is iedereen in groepjes hun eigen weg gegaan.
Informatica en Informatiekunde
De informatici en informatiekundigen begonnen hun dag op Colombia University, op loopafstand van het hostel en kregen daar een kijkje in het Graphics and Userinterface lab. Waar men demonstraties kreeg van augmented reality. Een voorbeeld is dat men met een 3d bril op een balletje kon projecteren op een plaat die men vast had en die reageert op hoe je de plaat vasthoudt. Wat over het algemeen men erg gaaf vond. Hierna hadden ze vrij van 12 tot 15 uur. Sommigen gingen naar het Museum of Modern Art, anderen lunchen en naar het hostel. Daarna had men afgesproken op bij NYU (New York University) in het zuiden van Manhattan. Dit programma was door Ad (een van de meegaande leraren) geregeld. Hier ging men naar een lab waar men aan motion capture en gezichtherkenning werkt. De demonstratie van de gezichtsherkenning ging een beetje stroef. De gezichtherkenning werkte niet helemaal vlekkeloos. Maar men vond het zeker interessant. Hierna was het programma afgelopen en ging men weer naar het hostel.
’s Avonds kwamen we weer met zijn allen bij elkaar om ons laatste avondmaal op kosten van de commissie te nuttigen in een Ierse pub niet ver van het hostel. De commissie is uitvoerig bedankt voor de goede organisatie van de reis. We hadden de afgelopen dagen voor elk commissielid 8 ansichtkaarten beschreven door 4 mensen per kaart waarin we ze bedankten. Ook kregen ze nog een koffiebeker als cadeautje. Ook de ehbo’ers en docenten werden nog bedankt. Na het eten bleven veel mensen nog een beetje hangen en langzaam ging iedereen naar het hostel. We zijn niet met zijn allen uitgegaan omdat dit lastig is met mensen die nog geen 21 zijn, wel is er nog een feestje gehouden in de keuken van het hostel. Een aantal mensen hadden vodka en smirnoff ice gekocht en toen iedereen aardig wat op had is er nog Wannabe van de Spice Girls gezongen, wat iedereen nog verbazingwekkend goed kende.
Daarna was het tijd voor de laatste nacht in het hostel, schijnbaar met veel gesnurk.
Maarten en Aron
