NYU-Poly

Zo rond half negen vertrok de groep A-Eskwadraters met de metro richting het Polytechnic Institute of New York University, dat aan de oostelijke kant van East river, in Brooklyn ligt.

Het Polytechnic Institute of New York University (dat we hierna gewoon NYU-Poly zullen noemen, omdat dat wat sneller typt) is een school die zich voornamelijk specialiseert in natuurwetenschappelijke en technische studies. Ze zien zichzelf als ‘very cool geeks’ en hechten vooral waarde aan ‘i²e’: invention, innovation en entrepeneurship. Volgens velen was het te vergelijken met technische universiteiten in Nederland.

NYU-Poly bood naar onze mening een van de beter gevulde programma’s aan. Onder het genot van een door NYU-Poly aangeboden ontbijt konden we luisteren naar drie sprekers, Barbara Hall, JeanCarlo Bonilla en Heather Fomin, die korte praatjes hielden over onderwerpen als NYU-Poly en ‘Microsoft Chrome’.

Daarna kwam een praatje van Kurt Becker, die het belang van communiceren met verschillende mensen onderstreepte en uitlegde wat de sterke punten van NYU-Poly waren. De laatste spreker voor de middagpauze was Erich Kunhardt, die gretig gebruikmaakte van zijn tekenbord om de verschillende financiële, sociale en intellectuele vormen van ROI’s (return-on-investments) uiteen te zetten voor het volgen van een universitaire studie. Dit waren volgens hem de 3 factoren waarmee het mogelijk was om een universiteit te vinden die aansluit bij je wensen.

In de middagpauze werd ons wederom dermate veel en goed eten aangeboden, dat we kunnen zeggen dat voer ook een van de specialiteiten van NYU-Poly is. Een stuk of tien verschillen broodjes, salades, verse koekjes, goed geregeld.

Na de middagpauze kregen we een opsomming van de elementen van het Computer Science programma. Het was helaas niet meer dan dat, dus langzaamaan begonnen wat mensen in slaap te vallen.

Gelukkig mochten we na dit praatje een stukje lopen. We gingen naar een Computer Science laboratorium waar we drie korte presentaties van medewerkers en studenten kregen. Er werd gepresenteerd hoe het laboratorium virtuele machines gebruikte om hack aanvallen te simuleren. Dit was goed uitgelegd, maar het zag er wel uit als abracadabra. Toen een klassieke hacknerd nog wat code liet zien om een ‘buffer-overflow’ te creëren moesten de meesten toch wel afhaken. Als afsluiting van deze presentaties kregen we nog een uitleg over hardware trust issues. Dit houdt in dat een fabrikant de leverancier moet kunnen vertrouwen, want hij zou bijvoorbeeld een mechanische in kunnen bouwen dat wachtwoorden op een laptop achterhaald. Het is dus verstandig om er bij stil te staan wat je allemaal doet met je hardware.

En toen kwam het academisch hoogtepunt van de dag: we kregen de opdracht om van hout, tape en nylon een zo sterk en licht mogelijke brug te maken. We waren niet vies van een wedstrijdje, dus gingen in groepjes van 2 of 3 man/vrouw bouwen. Er kwamen prachtige creaties uit, waarvan sommige zowaar nog erg sterk waren. Wie nou de winnaar was, was niet helemaal duidelijk, omdat de testen in verschillende kamers werden uitgevoerd.

Top of the Rock

Het hoogtepunt van de dag was toch wel de Top of the Rock, een heel saai observatiedek op het dak van een net zo saai gebouw. Het uitzicht was echter spectaculair. Voor we het gebouw binnen gingen wilden we nog een groepsfoto maken voor een standbeeld van Atlas. Met een groep van 40 mensen pas je er helaas niet voor, dus moest de helft er maar op klimmen. Dit vond oom agent echter niet goed en we kregen al gauw een ‘Come down, come down!’ te horen. Uiteindelijk hebben we toch maar voor een grondfoto gekozen.

We kwamen op de top van het Rockefeller Centre aan toen het net begon te schemeren en zagen heel New York de donkere avond in gaan. Het uitzicht valt het beste te omschrijven als een typische IKEA-poster of desktop-achtergrond, het is ongelofelijk mooi. We kunnen hier proberen op te noemen wat we allemaal zagen, maar waarschijnlijk zeggen de foto’s wat meer.

Na enkele uurtjes waren we het uitzicht nog niet zat, maar begon het toch koud te worden op de 69e verdieping. We zijn toen nog even wezen souvenir-shoppen, om vervolgens naar het hostel te gaan. Hier was iedereen in een zeer gezellig humeur, dus het zou nog een lange nacht worden…

De ochtend daarna was daar het bewijs van, maar het is aan onze opvolgers om daarover te schrijven!

Chun, Remco & Timo