De eerste nacht in New York. Ondanks het zeer gehorige huis en het feit dat je met 8 of 12 man op een kamer slaapt bleek het merendeel van ons gezelschap prima geslapen te hebben. Een aantal enthousiastelingen had het plan opgevat te gaan joggen in Central Park. De wiskundigen begonnen hun vrijdag reeds vroeg; zij vertrokken om negen uur met de subway naar het City College New York, een niet-private universiteit ten noorden van ons hostel. Hierdoor was de kleine ontbijtruimte van het hostel al vroeg gevuld. In tegenstelling tot de universiteiten die we eerder hadden bezocht, is deze universiteit erg toegankelijk voor mensen uit alle sociale klassen, waardoor haar studenten van erg diverse etniciteiten zijn.
We werden warm verwelkomd door onze enigszins Nederlands sprekende contactpersoon aan de City College, een hoogleraar aan deze universiteit en een luxe buffet van bagels, donuts, croissants en… FRUIT! Vooral aan dat laatste hadden de meesten van ons wel behoefte na een week Amerika. (Wat niet wegneemt dat we ook hebben genoten van de andere lekkernijen die ons aan werden geboden.)
Nu onze fysieke honger gestild was, werd ook onze intellectuele honger gestild met maar liefst vijf achtereenvolgende lezingen van diverse hoogleraren van het City College. Iedere lezing duurde zo’n dertig minuten. De lezingen waren niet moeilijk te volgen en behandelden meestal een toepassing van wiskunde.
De eerste lezing had als onderwerp de speltheorie. Er werd ons een verhaal verteld over Joodse ‘wetten’ (of regels) die werden opgesteld tussen 100 en 300 AD. In deze regels werd onder andere vastgelegd hoe een eigendom moet worden verdeeld over verschillende bieders. Zo werd geschetst hoe het begrip van de nucleolus is ontdekt, wat een verdelingsmethode is bij dit soort problemen.
De tweede lezing was wat toegepaster dan de eerste en ging over het vinden van patronen in de signalen die onze hersenneuronen onderling naar elkaar versturen. Hier komt veel statistiek bij van te pas. Helaas werd ons hier niet het fijne van uitgelegd en ging de lezing meer over wat er reeds bekend is in de neurologie en wat voor soort patronen zouden kunnen worden aangetroffen (zoals het belang van de volgorde waarin signalen worden verstuurd, de sterkte ervan en gelijktijdigheid van meerdere signalen).
In de derde lezing ging de orator in op een meer abstract onderwerp, namelijk de zogenaamde Truchet tilings. Hierbij wordt het vlak gevuld met twee verschillende tegels, die elkaars gespiegelde zijn. Bij deze opvulling ontstaan in het vlak aaneengesloten krommen, waarvan de hoogleraar onderzocht wat de kans is dat ze gesloten zijn.
Na dit abstractere probleem kregen wij weer een praktisch probleem voorgesteld. Een wiskundige zette zijn onderzoek uiteen, wat ging over het dichtslibben van bloedvaten door ophoping van cholesterol. Hij ging uitgebreid in op de biologische mechanismen (biofysica) hierachter, maar kwam helaas niet aan de gebruikte wiskunde (met name statistiek) toe.
Tenslotte kwam de directeur van het masterprogramma van de City College ons een voordracht geven over het ‘3x + 1’-probleem (ook wel Collatz probleem). Deze heerlijk verstrooide professor deed een mogelijke aanpak van dit onopgeloste probleem voor en liet ons zien dat het te reduceren is tot een ander, uiteraard ook onopgelost, probleem.
Na iedere lezing was er de mogelijkheid om een gesprekje te voeren met de aanwezige professoren en studenten. Sommige van onze studenten bleven nog lunchen in de City College lunchroom, terwijl anderen direct naar Columbus Circle vertrokken om Manhattan te bezichtigen.
De niet-wiskundigen onder ons trokken hun eigen plan en splitsten zich op om verschillende bezienswaardigheden te bewonderen. Een aantal mensen bezocht het Museum of Modern Arts, waar, naast vrij abstracte kunst, ook schilderijen van Picasso, van Gogh en Mondriaan tentoongesteld waren. Een andere groep (waaronder ondergetekenden) deed de High Line aan: Een vervallen, bovengrondse spoorweg die omgebouwd was tot een voetbad en een mooi uitzicht bood over de straten van NYC.
Rond het middaguur struinden enkelen over Washington Square, alwaar Ad en Jan-Willem een potje schaak gespeeld hadden tegen een lokale schaakmeester om $2 per potje. 4 dollar lichter verlieten ze het plein.
Na deze gescheiden activiteiten werd de groep weer verenigd tijdens de Circle Line Cruise, een boottocht langs Manhattan waarbij ook het Vrijheidsbeeld werd aangedaan.
Na de boottocht trok ieder weer zijn eigen weg. Enkelen bezochten het Metropolitan Museum of Art. Velen kwamen per ongeluk of expres toch weer uit op het nog immer onwerkelijk ogende Times Square. ’s Avonds en ’s nachts bleef het nog lang onrustig in de straten van New York, ook omdat Maarten van V. de drankgrens van 21 jaar deze nacht overschreden had. Maarten, nog gefeliciteerd!
Opmerkingen en weetjes:
- Metro in NY is gaaf en snel, dus ideaal (als het meezit)
- Verkeerslichten worden bij voorkeur door voetgangers genegeerd, een traditie waar de gemiddelde a-eskwadrater zich snel aan aan heeft gepast. Als er dan al gestopt wordt voor aanstormende yellow caps en SUV’s, dan is dit midden op de straat.
- Wisselgeld (in de vorm van muntjes) is irritant, je betaalt immers alles met briefjes. Inmiddels heeft dan ook vrijwel iedereen een portemonnee met een massa die een vrijwel exacte benadering is van die van JE MOEDER! een doorsnee reiskoffer.
Jan-Willem & Lars
